Ιστορική εξέλιξη » Φαγκότο » Φίλιππος Δάγκας
Φαγκότο - Ιστορική εξέλιξη
Το Φαγκότο προέκυψε από τα σιαλμάιεν τής Αναγέννησης (Γερμανικά: Schalmeien). Όπως όλα τα μέλη τής οικογένειας τού Όμποε. Όμως, είχε διαφορετική ανάπτυξη από ο,τι το Όμποε . Το οποίο θεωρεiται ως διάδοχος των σιαλμάιεν (Schalmeien). Διότι, κατέχει ακόμη σήμερα τις βασικές δομικές ιδιότητες του. Όλα τα όργανα των σιαλμάιεν (Schalmeien) είχαν στην αρχική τους μορφή ένα ευθύ σωλήνα.
Επομένως, είχαν τα μπάσα αυτής τής οικογένειας μεγάλο μήκος. Τής οικογένειας τού Μπομπάρτα ή τού Πόμερ. Ό σωλήνας τού Μεγάλου μπάσου τού Πόμερ είχε μήκος περί τα 3 μέτρα. Λόγω αυτού από τον 16ο αιώνα άρχισαν οι κατασκευαστές να τού δίνουν νέα μορφή. Λοιπόν, το Φαγκότο είναι "διπλωμένο" και εξοπλισμένο με 2 κλειδιά. Έτσι, ό χειρισμός του ήταν πιο εύκολος. Επίσης, και ό χαρακτήρας τού ήχου έλαβε σημαντικές αλλαγές. Το Φαγκότο παράγει φθόγγους πού δεν είναι πιά τόσο τραχύς όπως τού Μπομπάρτα. Ακουγόταν πλέον ανάλαφρα και ευχάριστα.
Ό πιο γνωστός κατασκευαστής ήταν ό Σίγκμουντ Σνίτσερ († 1578) από την Νυρεμβέργη. Από τον 17ο αιώνα έλαβε το Φαγκότο τη σύγχρονη δομή του με διπλό σωλήνα. Σε αυτό το χρονικό διάστημα εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα Φαγκότο. Το οποίο μάλλον προέρχεται από τα Ιταλικά: "il fagotto". Πού σημαίνει "τα τεμάχια" (δηλαδή, τα τμήματα των σωλήνων είναι σαν ένα τεμάχιο).
Το Φαγκότο βελτιώθηκε σημαντικά τον 19ο αιώνα. Ανάμεσα των κατασκευστών τής Γερμανίας ξεχωρίζουν ό Χείνριχ Γκρέσνερ από τη Δρέσδη και ό διάδοχος τού Βίεσνερ. Αλλά και ό Χαζεναίγιαρ από το Κόμπλεντσ πρέπει να αναφερθεί. Οι πιο επιτυχημένοι ήταν το φαγκοτίστας και μουσικός δωματίου Κάρλ Αλμενρέντερ († 1843). Στα 11 χρόνια εργασίας (1824-1835) επινόησε τη δομή του σημερινού Φαγκότου. Συνεργάστηκε πρώτα με την εταιρεία Σιότ (Γερμανικά: Schott) στο Μαίντσ. Και το 1831 με Γ.Άνταμ Χέκελ Μπίμπριχ. Με τον οποίο το 03.11.1831 ίδρυσαν την εταρεία Χέκελ.
Παράλληλα των κατασκευστών τής Γερμανίας υπήρξαν και Γάλλοι κατασκευαστές. Διακρίθηκαν στην ανάπτυξη τού Φαγκότου ό Triébert, ό FGAdler († 1854) και ό Jean-Nic.Savari τον 19ο αιώνα. Τη δεκαετία τού 1820 και τού 1830 κατασκεύαζαν όργανα με εξαιρετικό ήχο. Όπως όλα τα πνευστά όργανα έτσι και το Φαγκότο κατασκευαζόταν σε διαφορετικό τονικό ύψος. Τον 16ο αιώνα και τον 17ο αιώνα διακρινόταν ακόλουθα:
- Οξύ Φαγκότο: (Τονική έκταση → σολ-ντο2)
- Μεσαίο- ή τενόρο Φαγκότο: (Τονική έκταση → σολ-φα1)
- Διπλό Φαγκότο, δηλαδή
- Φαγκότο τέταρτης: (Τονική έκταση → Σολ1-Φα)
- Φαγκότο πέμπτης: (Τονική έκταση → Φα1-Μι♭)
- Κόντρα φαγκότο: (Τονική έκταση → Ντο1-Ρε)
Μέγεθος-αρχείου: 198 Kilobyte
Σύνοψη πίνακα για το Φαγκότο και την χροιά του στην μουσική
Στον ακόλουθο πίνακα θα βρείτε πληροφορίες σε σχέση με την χροιά τού Φαγκότου στην εντεχνη μουσική. Τα ονόματα των συνθετων και των εργων τους.
Το Φαγκότο - Χρήση στην ορχήστρα
Από τον Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ χρησιμοποιείται στην ορχήστρα το Φαγκότο. Κύριος λόγος ήταν ή ενίσχυση τού μπάσου. Συνήχηση, στο ίδιο τονικό ύψος και στην οκτάβα. Το Φαγκότο αρχίζει με τον Βόλφγκανγκ Α. Μότσαρτ και τον Μπετόβεν να έχει άλλα καθήκοντα.
Ό Μότσαρτ και ό Λούντβιχ βαν Μπετόβεν γράφαν για 2 Φαγκότι. Ό Μπετόβεν έκανε αργότερα χρήση τού Κόντρα φαγκότου. Αργότερα συνιστα και ό Έκτωρ Μπέρλιοζ τη χρήση από 3 Φαγκότι. Όπως συνηθίζεται στη μεγάλη ορχήστρα σήμερα. Ή τετράφωνη χρήση τού Φαγκότου ήταν δυνατόν με την προσθήκη τού Κόντρα φαγκότου. Με τη χρήση τής Τούμπας, το Μπάσο κλαρινέτο και το Κόρνο απαλλάγεται το Φαγκότο από τα καθήκοντα τού μπάσου. Στα πλαίσια της „Συμφωνικής World Music“ το Φαγκότο ανήκει όπως και το Κόντρα φαγκότο στα κύρια όργανα των ξύλινων πνευστών. Σε σχέση με την φωνή τού μπάσου.
Μηχανησμός αναζήτησης
| Όνομα | Τιμή | Διαγραφή |
|---|