Σταδιακή αύξηση έντασης -cresc. poco a poco- Φίλιππος Δάγκας

Ως „δυναμική“ στη μουσική ορίζεται ή διαφορά τής στάθμης ενός ήχου έντασης. Για παράδειγμα, το f [Ιταλικά: forte = „δυνατά“] ή το p [Ιταλικά: piano = „σιγανά“] ως θεμελιώδεις αξίες. Αλλά και οι αυξήσεις τους παρουσιάζονται μέσω τής δυναμικής. Όπως το mf [Ιταλικά: mezzo forte = „μέτρια δυνατά“] και το pp [Ιταλικά: pianisimo = „πολύ σιγανά“], σαν παράδειγμα. Επίσης, επηρεάζει τις μεταβάσεις μεταξύ των διαφορετικών βαθμών. Για παράδειγμα, το Μεγάλο κρεσέντο ή το Decrescrendo. Αλλά και ό τονισμός όπως το sf [Ιταλικά: sforzato/sforzando = „πολύ τονισμένο“] ορίζεται μέσω τής δυναμικής.

Όμως, μεταξύ τής έντασης και τού όγκου τού ήχου υπάρχει διαφορά. Για παράδειγμα: ένα ντο² (με την ίδια ένταση) θα έχει διαφορετικό όγκο. Κρίνεται από το όργανο το οποίο θα παράγει τον φθόγγο. Θα υπάρχει διαφορά εάν εκτελεσθεί από ένα Βιολοντσέλο, ένα Κλαρινέτο ή μία Άρπα. Λοιπόν, και τα 2 φαινόμενα είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, ένα Μεγάλο κρεσέντο μπορεί να είναι απόλυτα ενορχηστρωμένο. Επομένως, θα είναι ένα Μεγάλο κρεσέντο τού όγκου αλλά και τού ήχου. Έτσι, ή σχέση μεταξύ τής ενορχήστρωσης και τής δυναμικής γίνεται κατανοητή. Και έχει ιδιαίτερη σημασία.

Το Μεγάλο κρεσέντο στα πλαίσια της "Συμφωνικής World Music"

Έχει ιδιαίτερη σημασία η απόλυτα ενορχηστρωμένη δυναμική. Βάση τής μουσικής που έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος του ρυθμού. Μόνο, μουσική πού άμεσα στο νευρικό σύστημα δρα, δεν θέλουμε. Γιατί, ή δυναμική μπορεί τις αδιάκριτες δομές τού ήχου να αλλοιώνει. Μπορεί και την μορφολογική δομή τής σύνθεσης να ενίσχυση.

Επίσης, μπορεί να υποστήριξη εκφραστικά την μελωδία, Μάλιστα, ή δυναμική μπορεί να δημιουργεί αρμονικά και ρυθμικά μοτίβα. Και τέλος, είναι δυνατόν να αποσαφηνίσει γενικά την δομή. Και αυτές οι πολυάριθμες δυνατότητες είναι πού μας ενδιαφέρουν.

Το Μεγάλο κρεσέντο

Ή προσαρμογή τής δυναμικής κάνει το Μεγάλο κρεσέντο δυνατόν. Και ή ταυτόχρονη χρήση των ορχηστρικών τεχνικών. Επίσης, είναι τα πνευστά μετά από τα έγχορδα όργανα τα πιο κατάλληλα όργανα. Σχετικά τής υλοποίησης τού Μεγάλο κρεσέντο. Τα έγχορδα δημιουργούν ένα κρεσέντο με εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να έχει ως παρακμή το sf [Ιταλικά: sforzato/sforzando = „πολύ τονισμένο“].

Το Μεγάλο κρεσέντο στην ορχήστρα γνωρίζει πλούσιες παραλλαγές. Μπορεί να επιτυγχθεί με τη σταδιακή αύξηση τού αριθμού των οργάνων. Λοιπόν, σε μία τέτοια περίπτωση πρέπει να ακολουθηθεί κάποια σειρά. Πρώτα τα έγχορδα στη συνέχεια τα ξύλινα και τελικά τα χάλκινα πνευστά.

Παράδειγμα: Το Μεγάλο κρεσέντο

Ακολουθεί παράδειγμα για το Μεγάλο κρεσέντο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω τής προσαρμογής της Δυναμικής. Στην αρχή τού παραδείγματος απαιτείται το piano. Μερικά μέτρα αργότερα απαιτείται ή σταδιακή αύξηση τής έντασης. Αυτό συμβαίναι μέσω τής ένδειξης cresc. poco a poco.

Από το μέτρο 67 ηχούν επιπλέον όργανα. Πρώτα τα ξύλινα και κατόπιν τα χάλκινα πνευστά. Τα οποία έχουν καθοριστεί με την ένδειξη cresc. poco a poco. Όλα τα όργανα στην ορχήστρα ηχούν στο μέτρο 75. Δηλαδή, στην παρακμή από το Μεγάλο κρεσέντο. Το οποίο είναι συγχρόνως και ένα „Μεγάλο τούτι“ .