41η Συμφωνία » Μότσαρτ » Ανάλυση Παρτιτούρας

Ανάλυση παρτιτούρας σημείο 02 - Μέτρα 62-65

Τεχνική για τον διπλασιασμό τής οκτάβας

Βασικά στοιχεία σε σχέση με τον διπλασιασμό τής οκτάβας: Χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν μία φωνή. Αλλά και για την αλλαγή τού ηχοχρώματος ή και τα δύο. Όπως και οι συνδυασμοί ταυτοφωνίας.

Ή οκτάβα στην άνω φωνή παίζεται από περισσότερα όργανα. Έχει την ενίσχυση του ήχου στην ψηλή περιοχή ως αποτέλεσμα. Και ταυτόχρονα αποδυναμώνει την κάτω φωνή

Αντίθετα, εάν ενισχύεται ή κάτω φωνή μειώνεται ή λάμψη τού ήχου. Και συνολικά ακούγεται ο ήχος πιο βαθύς. Όταν και οι 2 αντιμετωπίζονται ταυτόχρονα, ή άνω φωνή κυριαρχεί. Και ή κάτω φωνή την υποστηρίζει σταθερά.

Ένα μοτίβο εκτελείται ταυτόχρονα από τα Ι.Βιολιά, το Φλάουτο και το Φαγκότο. Αυτό συμβαίνει σε 3 διαφορετικές θέσεις. Και σε απόσταση από 2 οκτάβες.

Ή κυριαρχία των Ι.Βιολιών σχηματίζει τη σταθερή βάση. Ενώ, το Φαγκότο με το Φλάουτο τα ενισχύουν. Αυτό συμβαίνει μέσω τής προσθήκης των αρμονικών.

Ανάλυση παρτιτούρας σημείο 03 - Μέτρο 66-67

Βασικά στοιχεία τής ενορχήστρωσης τής κλασικής ορχήστρας

Οι μελωδίες ενισχύονται μέσω τού διπλασιασμού στην οκτάβα. Συνοδεύονται από 2-3 φωνές στη μεσαία τονική περιοχή. Και ή γραμμή τού μπάσου λαβαίνει ενίσχυση στην οκτάβα. Λοιπόν, ή τενόρο-άλτο θέση είναι ή ραχοκοκαλιά τής ορχήστρας.

Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, είναι αυτή ή θέση για την ενορχήστρωση ή βάση. Λοιπόν, ή θέση αυτή δεν κάνει να „υπερφορτώνεται“. Ούτε με πάρα πολλές φωνές, ούτε με πολλά όργανα. Διότι έχει ένα „παχύ“ ήχο ως αποτέλεσμα.

Ανάλυση παρτιτούρας σημείο 04 - Μέτρο 71-75

Αλμπέρτι-μπάσο ως συνοδεία

Βασικά στοιχεία σε σχέση με το Αλμπέρτι-μπάσο: Τα II.Βιολιά εδώ συνοδεύουν και ανά μισή νότα εκτελούν 4 φθόγγους. Αυτό συμβαίνει μέσω τού αρπισμού. Σε αργούς ρυθμούς είναι δυνατόν. Σε ταχύτερους ρυθμούς, χρησιμοποιούνται 2 εναλλασσόμενοι φθόγγοι. Είναι ασφαλέστερο στην ορχηστρική μουσική. Διότι η ακρίβεια τής εκτέλεσης μεγαλώνει.

Επίσης, συνηθίζονται συνδυασμοί σε διάστημα 5ης και 6ης. Και λιγότερο σε διάστημα 3ης και 4ης. Χαρακτηριστικό γνώρισμα τής ορχήστρας έγχορδων οργάνων.

Ανάλυση παρτιτούρας σημείο 05 - Μέτρο 77-79

Ή Βιόλα ως το βασικό όργανο τής κλασικής ορχήστρας

Οι λειτουργίες τής Βιόλας στην κλασική ορχήστρα: Σημαντικό πρότυπο ενορχήστρωσης στον κλασικισμό ήταν τρίο-σονάτα. Έτσι, δεν ήταν δύσκολο να βρουν τα έγχορδα τη λειτουργία τους. Δηλαδή, τα Βιολιά και τα όργανα τού μπάσου στην ορχήστρα.

Λοιπόν, οι Βιόλες είχαν ένα διφορούμενο ρόλο. Ειδικά σε μία τρίφωνη αρμονία. Ή ενίσχυση τής φωνής τού μπάσου ήταν μία πιθανή λύση. Διπλασιάζοντας την οκτάβα τής φωνής. Για αυτό ήταν δυνατόν να διασταυρωθεί ή φωνή τής Βιόλας με τη μεσαία φωνή. Λόγω τού διπλασιασμού από τη φωνή τού μπάσου. Πού εκτελείται, σε μία τέτοια περίπτωση από την Βιόλα. Τουλάχιστον σε ορισμένες συνθέσεις.