1η Συμφωνία, 2ο μέρος, Ρόμπερτ Σούμαν - Ανάλυση Παρτιτούρας

Σημείο ανάλυσης 01 (Μέτρο 1)

Ενίσχυση τής οκτάβας μέσω τού διπλασιασμού

Όταν ή συνοδεία περιλαμβάνει πολλές φωνές, δίνεται τής μελωδίας ειδικό βάρος. Ειδικά όταν ή μελωδία εκτελείται στη μεσαία περιοχή.

Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα με τον διπλασιασμό τής οκτάβας. Εξαιτίας αυτού, ενισχύεται ή μελωδία. Δηλαδή, ακούγεται πιο έντονα.

Σημείο ανάλυσης 02 (Μέτρα 2-3)

Ομοφωνική ενορχήστρωση για έγχορδα όργανα

Τις αρχές τής κλασικής ενορχήστρωσης είχε καθορίσει ο Μότσαρτ. Σε αυτό το παράδειγμα βλέπουμε την προσαρμογή τους από τον Ρόμπερτ Σούμαν. Παρά το γεγονός ότι εδώ έχουμε ένα εντελώς διαφορετικό στυλ.

Παρόλο αυτά είναι επίσης ένα παράδειγμα για ομοφωνική ενορχήστρωση. Με σαφής καθορισμένες λειτουργίες. Όσο σε σχέση με τη μελωδία, τόσο με την αρμονία και το μπάσο. Οι λειτουργίες μεταξύ τους δεν επικαλύπτονται.

Με κάποιες μικρές εξαιρέσεις: Στο μέτρο 2 (I.Βιολιά και Βιόλες). Και στο μέτρο 6 (I.Βιολιά και ΙΙ.Βιολιά). Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι λιγότερο αντιθετικό. Δηλαδή, μικρότερη ή χρωματική αντίθεση. Ήταν ένας από τους κύριους στόχους τής ρομαντικής ενορχήστρωσης. Αυτά τα αποτελέσματα των μιγμάτων χρώματος και τα ηχοχρώματα.

Σημείο ανάλυσης 03 (Μέτρο 7)

Αναδιάταξη τού ηχόχωρου μέσω τής μείωσης των φωνών

Μείωση των φωνών συνοδείας με στόχο να ακουστεί μία νέα ιδέα πιο έντονα. Αυτό σημαίνει, τη μετάβαση από ένα πυκνό σύνολο σε ένα πιο λεπτό. Επιπλέον, τα συνοδευτικά όργανα μπορούν να „κρατούνε“ τον φθόγγο τους. Λόγω αυτού δίνεται μίας νέας ιδέας ειδικό βάρος.