Κόρνο 2/2 – Χάλκινα/Κλασική ορχήστρα - Φίλιππος Δάγκας

Στην ορχηστρική μουσική είναι ή δημιουργία ανεξάρτητης συγχορδίας δυνατόν. Δηλαδή, κάθε φθόγγος τής συγχορδίας παράγεται από το Κόρνο. Συνεπώς, χρησιμοποιούνται σε μία τέτοια περίπτωση 4 Κόρνα.

Το Κόρνο συγγενεύει τόσο με τα ξύλινα όσο και με τα χάλκινα πνευστά. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Όμποε. Λοιπόν, για αυτό έχουν τα ξύλινα και τα χάλκινα πνευστά ως μεσολαβητή το Κόρνο.

Συνδυασμοί συγχορδίας και ενορχήστρωση

Αποτελεσματικός είναι και ό συνδυασμός συγχορδίας „Κόρνο/Φαγκότο“. Ή κατασκευή ήχου υλοποιείται μέσω διαστρωμάτωση ή και διασταύρωση.

Συνδυασμοί συγχορδίας „Κόρνο/Κλαρινέτο“ παράγουν εξαιρετικό ήχο. Όμως, θα πρέπει να διπλασιαστούν τα ξύλινα πνευστά. Ιδιαίτερα στο Forte. Διαφορετικά, θα κυριαρχεί το Κόρνο ηχητικά.

Γενικά, πρέπει οι δυνατότητες τής δυναμικής των οργάνων να παρατη­ρούνται. Και ή απαιτούμενη προσαρμογή δυναμικής να πραγματοποιείται. Ισχύει για κάθε συνδυασμό ήχου. Και για τον συνδυασμό συγχορδίας Κόρνο/Τρομπέτα με το Τρομπόνι. Όμως, όταν χρησιμοποιείται ή σορντίνα μειώνονται οι διαφορές. Σχετικά τού ηχοχρώματος και τής δυναμικής.

Παράδειγμα: Συνδυασμοί συγχορδιών με το Κόρνο

[ Κόρνο - Τρομπόνι - Τούμπα ]

Συνδυασμοί συγχορδίας όπως: „Κόρνο/Τρομπόνι/Τούμπα“ απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή. Σχετι­κά αυτού είναι επωφελές ή υπέρθεση μέσω συνδυασμών ταυτοφωνίας. Δηλαδή, την συνή­χηση ορισμένων σημαντικών φωνών στο ίδιο τονικό ύψος. Λόγω τής διαφοράς των ηχο­χρωμάτων τους. Έτσι επιτυγχάνεται ένας ομοιογενές ήχος. Στο ακόλουθο παρά­δειγμα απο­δεικνύεται αυτό.